La Médusen almadia

José Manuel Ballesterrek Arte Ederretako lizentzia jaso zuen 1984an, Madrilgo Complutense Unibertsitatean. Lehen lanak XV. eta XVI. mendeetako Italiako eta Flandesko eskolen tekniketan oinarritu ziren. 1990. urtean pintura eta argazkiak uztartzen hasi zen eta, ordutik hona, haren lanetako asko barne zein kanpoko arkitektura-espazioen irudikapenak dira. Argazkigintza Sari Nazionala jaso zuen 2010ean, “arkitektura-espazioaren eta argiaren interpretazio apartarengatik eta argazkigintza-tekniken berrikuntzari egindako ekarpen bikainarengatik”.

Ballesterren iritziz, argazkigintzaren garapen teknologiko azkarrak arte-munduari gertuagotik begiratzea ahalbidetu die artistei zein ikusleei. Ballesterrek denbora kapsulatzea, etetea, bilatzen du argazkiaren bidez. Horretarako, ikuslea bizitzaren joan-etorrietatik ateratzen du, ez-espazio arkitektonikoetan murgilduz. Ballesterren xedea dira espazio hutsak, asmo du jendea beren arrasto eta islen bidez erretratatzea. Norbanakoaren bakardadea eta mundu modernoaren kontraesanak aztertzeko arkitekturaz baliatzen da, espazioak eszena artifizial bilakatzen ditu. Argiak leku garrantzitsua dauka, ezkutua eta ikus daitekeena, publikoa eta pribatua, gizakia adierazteko osagaiak baitira. Formatu handiko argazkiek interpretazio-aukera zabala eskaintzen dute; Ballesterrentzat, lanak ikuslea errealitatearen metamorfosian parte hartzera gonbidatzen du.