Primitibismoa eta identitatea(k)

Pertsonaiak irudikatzen zituenean ere, Tarsilak erronka bikoitza zuen aurrean: frantziar hiriburuko exotismo-goseari erantzutea eta historikoki Brasilgo herria osatu izan duten kultura indigenaren, portugesaren eta afrikarraren arteko mestizajean oinarritutako imajinario nazional eta moderno baten eraikuntzan parte hartzea.

Hala, kolonia-garaiaren aurreko tradizioak hartu zituen aztergai. Gainera, artistaren 1924ko eta 1925eko lan askotan jatorri afrikarreko herritarrak agertzen dira. Aldi horretan, Tarsilak Pau Brasil poema-liburua ilustratu zuen eta izen bereko mugimenduarekin bat egin zuen. Faveletako eta inauterietako eszena idilikoek, artistak “herrikoitzat” zituen kolore biziekin batera, argi erakusten dute Tarsilak halako primitibismo autoktono bat bilatzen zuela —intelektual zuri eta kosmopolita izanik idealizatuta zeukan primitibismo autoktonoa—. Margolan horiek ez dute gizarte-desberdinkeriaren eta indarkeria kolonialaren inolako zantzurik erakusten, baina ageri-agerikoa dute jabetze horien anbiguotasuna eta herrialdearen identitate- eta arraza-auzien konplexutasuna. Izan ere, independentzia lortu eta 100 urtera eta esklabotza amaitu eta 37ra, Brasil urrun zegoen artistak bere obretan islatzen zuen harmonia idealetik.