Mendebaldeko gordailua

Enzo Cucchi Italiako transabangoardiaren ordezkari gailenetakoa da, Sandro Chia, Francesco Clemente, Nicola de Maria eta Mimmo Paladinorekin batera. Taldea lanean hasi zenean, berritzea ez zen ezinbestekoa, ekonomien produkzio-erritmoa moteldu zen eta sistema ideologiko guztiek gehiegizko produkzioa bultzatzen zutela agerian utzi zuen askotariko krisialdiak zeuden, tartean artearena. Krisialdi horiek lotuta zegoen mundua.

Cucchiren iritziz, artearen zeregina hesi hori desegiteko aukeran datza: arteak, funtsean, irudiak bereizi eta banandu ditzake eta horiek, txinatar kutxen antzera, dinamikoak, ezustekoak eta benetan harrigarriak dira. Artistak, artista izateagatik, hondarren paisaia batetik hasi behar du; horrelaxe baino ez eraiki dezake proiektu bat. Hala, haren ustez, arteak hondamendia behar du aldez aurretik dauden egiturak desegin eta murrizteko; kaltegarri diren aurkikuntzen alde egiten du artistak eta horrelaxe eralda ditzake pinturaren eta eskulturaren artean askatasunez mugituko den lanaren osagaiak. Indar sortzaileak ezin du hutsetik ezer ere asmatu, baina lehen aurkakoak zirenak bat ditzake.