Formaren aldaera: espazioaren modulazioa, 1957–1958
1950eko hamarkadaren azkenaldera, forma piktorikoaren gaineko ikerketa zehatz eta metodiko bati ekin zion Lygia Clarkek, konposizio monokromatiko handien sail bat sortuz plano positibo eta negatiboen bidez. Espazio multidimentsionaleko forma linealaren azterketarekin, azken buruan, planoaren geometria manipulatu eta desitxuratu nahi zuen.
1957 eta 1958an sortutako hiru sail garrantzizko erakusten dira atal honetan, obra bidimentsionalez osatuak: Planoak gainazal modulatuetan, Espazio modulatuak eta Gainazal modulatuak-en bertsio berri bat. Lan horiek, batzuk 1968ko Veneziako Bienalean erakutsiak izan zirelarik, argi azaltzen dute artistak zuen ahalmena zuri-beltzeko forma geometrikoz osatutako saileko konfigurazio linealen ugaritasun bat sortzeko. Horrezaz gainera, collage-hautaketa bat gehitzen da hemen, zeinek arakatzen baitute lerroaren, kolorearen eta lerro elkargurutzatu eta kontraste kromatikoen bitartez sortutako espazioaren aldakortasuna.