BONJOUR MONSIEUR COURBERT, 1965
Gainontzeko pertsonaiekin loturarik ez duela badirudi ere, Baselitzek askotan sartzen du pintorea bere heroien artean. Oraingo honetan izenburuaren bidez iradokitzen digu gaia, XIX. mendeko Gustave Courbet pintore errealista frantsesa aipatzen baitu.
Hala, obra horiekin Baselitzek bere egoera pertsonalaren gainean eta pinturan duen eginkizun eta ekarpenaren inguruan hausnartu dezake.
Munduko beste leku batean jaiotako beste pertsona bat izango banintz, seguruenik irudi alaiagoak sortzeko gai izango nintzateke.
Baina pintore moduan duen kontzientzia ez du eragina soilik gaiak aukeratzerakoan; aitzitik, horiek garatzeko moduan ere erabateko garrantzia du. Honela azaldu zuen:
Artista alemaniarra naiz. Egiten dudana Alemaniako tradizioan sustraitzen da. Zatarra eta espresiboa da.
Agerikoa da bere heroiek Espresionismoarekin duten lotura. Pertsonaiek ez dute idealizatutako proportzio armoniatsurik, eta Baselitzek desproportzio hori bilatzen du emoziozko erantzunak sortzeko. Era berean, emozio horiek berak pintzelkada grinatsuaren bidez iradokitzen dira: materiaz kargatutako pintzelkadak eta mugimendu propioa dutenak.